|
ma 9 november 2020
Locatie: zie de nieuwsbrief
Tijdstip: 20:00
- 22:00
Details: programmaboekje | ||
| terug | ||
24-01-2021
om
10:00
Alleen ONLINE viering, vier mee via kerkdienst gemist.nl
liturgie: klik
31-01-2021
om
10:00
Alleen ONLINE viering, vier mee via kerkdienst gemist.nl
liturgie: klik
Soms vind je een tekst. Soms vindt een tekst jou. Zo begon het nieuwe jaar met een gedicht op het internet.
HOPEN
| het begint met een glimp in je onderbuik het start met het licht door de bomen het sijpelt naar binnen als zon op je huid en het durft weer voorzichtig te dromen het begint met een inzicht, een uitzicht een afslag het start met de glans van een glimlach |
het begint als een berg die onwrikbaar is als de uren die moeizaam verlopen maar het start met iets kleins soms een simpel gebaar en het durft weer voorzichtig te hopen |
.png)
Hoopvolle woorden van Tanja Helderman. Ze helpen 2021 in te gaan. Na dat rare jaar 2020 voorzichtig het nieuwe tegemoet. Niet helemaal nieuw natuurlijk, want niemand gaat helemaal vrijuit van oud naar nieuw. We dragen allemaal wel het gewicht van persoonlijke omstandigheden of pandemie met ons mee. En toch... het kan hoopvol. Want helemaal alleen hoeven we dat gewicht niet te dragen en helemaal alleen staan we er nooit voor.
De eerste dagen van het nieuwe jaar bedacht ik me hoe belangrijk voor mij die oude regels zijn, die aan het begin van elke kerk dienst weer worden aangehaald: “Onze hulp is de naam van de Heer.” Een aanhaling uit Psalm 124. Het ‘votum’ van elke kerkdienst. ‘Votum’ klinkt plechtig, maar de woorden gelden voor alle dagen. En je kunt zo ook alledaags zeggen. Zo doet de tekstdichter van Psalmen voor Nu het: “Hij noemt zich ‘Helper’ en hij hééft geholpen... Hij maakt zich wáár...” Dat vind ik mooi gezegd van God.
Nee, helemaal alleen staan we er nooit voor. God reikt ons de hand. Hij maakt de naam waar, waarmee Hij zich aan Mozes bekend maakte: JHWH - ‘Ik zal er zijn...’ ‘Ik zal er zijn’ kun je merken, zelfs nu, in coronatijd. Het wordt waar, overal waar mensen voor elkaar instaan.
Als het goed is, hebben mensen in de kerk daar extra aandacht voor en weten ze in het spoor van de Heer hoe dat werkt. Zo hoorde ik op de laatste zondag van 2020 m’n Goudse collega Jacobine Scholte-de Jong aan het woord bij Andries Knevel op NPO2. Ze vertelde onder meer over de tijd waarin ze -al jong- weduwe werd. Op een gegeven moment pakte ze haar werk weer op. Maar ze geeft aan wat te groot was, toen voor even geparkeerd te hebben en zegt: “Dat is met geloven ook wel zo. Dat je denkt: ik laat het maar even. Er is een ander die voor mij bidt. Er is een ander die voor mij zingt.” Ze heeft gelijk, dacht ik toen - en denk ik nog. Laten we in deze tijd -en na deze tijd- elkaar daarin uitdrukkelijk tegemoet komen. Voor elkaar instaan. Zo helpen we voorzichtig de Heer, die erop uit is ons het leven te geven...
ds. Pieter Goedendorp.
