Kanttekening

Coronakou
‘Er zit kou in de lucht. Ik voel het…’ M’n vijf jaar geleden overleden moeder zei het wel eens aan haar botten te kunnen voelen aankomen: buien, vorst. Vroeger vond ik dat wat vreemd. Maar
hoe ouder ik word, des te meer ik zelf denk mee te voelen…
 

Er wacht een kille winter. Dat hangt dan nog niet eens zo erg van het weer af. Covid-19 gaat er wel voor zorgen. We scheren dezer dagen langs het randje van een tweede lockdown. Het zal erom hangen. Neemt iedereen de verantwoordelijkheid die hij/zij draagt? Een spannende vraag. Ook al ben je zelf van de ernst van de situatie doordrongen, dan nog kan het gebeuren dat je de gevolgen te dragen krijgt van andermans afwegingen. Veel caféhouders voelen zich, nu de deuren vroeg dicht moeten, de dupe van onverantwoordelijke feestvierders. En menig kerkganger fronste de wenkbrauwen bij de berichten over die ene gemeente die 600 gelovigen  toeliet en de reactie die dat dan van de overheid uitlokte: niet meer dan 30 mensen mogen ter kerke…  

Er wacht een lastige wintertijd.  De coronapandemie grijpt diep in in samenleving en kerken. In de bundel “Kerk in tijden van corona” denken veertien kerkleiders, theologen en voortrekkers uit rooms-katholieke en protestantse kerken na over de impact en de doorwerking van de crisis. Tijdens de eerste lockdown nodigde journalist Leo Fijen (Geen onbekende in ons midden: hij was twee jaar geleden in de Michaëlkerk te gast!) hen daartoe uit. Het boek verscheen twee maanden geleden. Het is het lezen waard. Om de vragen die erin aan bod komen. Om de kansen die de schrijvers zien.

Een bijdrage van professor Bram van de Beek boeide me buitengewoon. Hij schrijft over de betekenis van de geloofsgemeenschap bij het wegvallen van de samenkomsten. Online-vieren is een grote uitkomst. Maar Van de Beek tekent wel aan: godsdienst beoefen je niet in je eentje op de bank. De basis van het christelijk geloof ligt in de ontmoeting met anderen. In de ontmoeting met de Ander, met God, die ons in Christus opzoekt. En natuurlijk is het prettig om anderen tegen te komen, maar: “In de kerk komt de Ander je tegen en die brengt een heleboel anderen mee…” De zeurkous en de wiebelaar horen er óók bij. Een kerkdienst is niet perse comfortabel. Maar je leert er wel van. Van de mensen die jij niet koos. Want de Ander, God, is daar óók. God, die voor jou koos om samen met hen en met Jezus te zijn. En hoe dat je leven óók op de kop kan zetten, leer je niet wanneer je je eigen spirituele pakket digitaal samenstelt. 

Een pleidooi dat me raakt. Ook al dringt Covid-19 heel wat van ons in een niet-gekozen isolement, uiteindelijk komen in de ontmoeting op zondagmorgen de lijnen samen. In je eentje houd je het niet vol. Door de kerk, met haar mooie èn moeizame mensen, leer je hoe God in je leven wil zijn. ‘t Is om vast te houden juist wanneer je in je eentje de kou je in de botten zou kunnen voelen komen. Juist in de coronakoude die we tegemoet gaan. Wie  gelooft, weet immers van de lente na de winter. Van de morgen die op de nacht volgt. Met elkaar verwachten we immers het nieuwe leven dat ons van God tegemoet komt. 

Ds. Pieter Goedendorp

Kerk in tijden van corona Baarn: Adveniat, 2020. – ISBN 978 94 9316 138 2. - € 19,50.
 

Contact met de webbeheerder?

Kerkomroep