KANTTEKENING

Bidden met Coventry

We vieren 75 jaar bevrijding. Driekwart eeuw geleden eindigde de Tweede Wereldoorlog. We gedenken en vieren het in een vreemde tijd, want de wereld heeft met een ander soort van bezetter te maken dan de meesten van ons zich ooit hadden kunnen voorstellen. 

Op zondag 3 mei, aan het begin van de bijzondere jubileumweek, namen we in de gebeden in de Michaëlkerk  woorden over van een gebed dat in de Britse stad Coventry z’n oorsprong vindt: het “Coventry-gebed voor Vrede en Verzoening.”

Het gebed ontstond na de Tweede Wereldoorlog in de Engelse stad Coventry. De middeleeuwse kathedraal van de stad werd in november 1940 door Duitse bommen verwoest. Tussen de puinhopen werden twee verkoolde balken gevonden, die in de vorm van een kruis lagen. Het werd gezien als een oproep tot vrede. Deken Howard liet op een ruïnemuur de woorden “Vader, vergeef het...”  beitelen.

Na de oorlog werd vanuit Coventry contact gezocht met gebombardeerde Duitse steden als Kiel, Dresden en Berlijn en ontstond het initiatief tot een voortdurend gebed voor vrede en verzoening. Zo’n 160 kerken over de gehele wereld sloten zich erbij aan. Elke vrijdag wordt daar rond het middaguur het “Coventrygebed” gebeden. 

Het gebed begint en eindigt met de biddende zelf.  Er is veel kwaad en haat in de wereld, maar juist ook in onszelf.  Zo start het gebed met een schuldbelijdenis en klinkt daarna als een refrein ‘Heer, vergeef...’  De tekst eindigt met een vermaning van Paulus uit Efeziërs 4:32. Er zijn verschillende versies van het Engelstalige origineel in omloop. Maar de strekking is altijd dezelfde:

Laten we bidden, want iedereen heeft gezondigd en ontbeert de nabijheid van God.

Heer, vergeef het. 
De haat die scheiding brengt tussen volk en volk, ras en ras, klasse en klasse;
Heer, vergeef het.
Het begerig verlangen dat mensen en volkeren drijft naar het bezit van wat hen niet toebehoort;
Heer, vergeef het.
De hebzucht, die de arbeid van mensen uitbuit en de aarde verwoest;
Heer, vergeef het.
Onze afgunst op het welzijn en geluk van anderen;
Heer, vergeef het.
Onze onverschilligheid ten opzichte van het lijden van daklozen en vluchtelingen;
Heer, vergeef het.
De begeerte, die de lichamen van mannen vrouwen en kinderen voor onwaardige doeleinden misbruikt;
Heer, vergeef het.
De trots, die ons ertoe brengt op onszelf te vertrouwen en niet op God;
Heer, vergeef het.

‘Maar wees jegens elkaar vriendelijk, barmhartig, elkaar vergevend zoals God in Christus u vergeving geschonken heeft.’

Vijfenzeventig jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog staat de wereld op een andere manier in brand. Het is mooi om te zien hoe in de strijd tegen de corona talloze mensen in eendracht n verbonden zijn. Een broederschap/zusterschap die landsgrenzen en continenten overstijgt. En tegelijk: mijn hart krimpt inéén, wanneer ik de beelden zie uit landen en gebieden die getroffen worden door de pandemie, maar waar medische hulp niet voor ieder bereikbaar is. En wanneer ik de harde woorden hoor van leidslieden die zouden moeten instaan voor verbondenheid en vrede, maar die argwaan en haat zaaien. Hoe nodig is het te blijven bidden in de geest van dat intussen driekwart eeuw oude Coventrygebed.

ds. Pieter Goedendorp