Protestantse Gemeenten Leersum

Leven na Pasen

Het weekend na Pasen breng ik door op de Veluwe, op een camping midden in het bos. Eekhoorns spelen in de bomen, de specht roffelt, de goudvink scharrelt rond de caravan, buizerds vliegen hoog over. Ik denk terug aan de paasvieringen. Wat betekent het eigenlijk, om ‘na Pasen’ te leven? Hoe is Pasen zichtbaar in ons leven? Natuurlijk, de blijdschap van alle mooie vieringen neem je nog mee maar is dat dan alles? Het leven lijkt gewoon door te gaan zoals het was vóór Pasen.
In het bos hangt een roerloze stilte, uren kan je er lopen zonder iemand tegen te komen. Maar in de verte hoor je de auto’s op de weg, en het geluid van schoten op het militaire oefenterrein vlak naast de camping. Het verstoort de rust en het vredige gevoel.
Terwijl ik daarover mijmer, realiseer ik me dat dat ook hoort bij het leven ‘na Pasen’. De verstilling in de Stille Week en de jubel van het paasfeest, worden verscheurd door de geluiden van de wereld, een wereld die roept in nood, een schepping die aangetast wordt en helemaal niet lijkt op de prachtige ‘tuin van het begin’.
Het is één-en-dezelfde wereld: de wereld die het nodig maakt dat militairen oefenen om de vrede te bewaren, de wereld van harde schoten en druk lawaai én tegelijk is in diezelfde wereld ook waar-neembaar dat het Pasen geweest is. Kleine onverwacht-persoonlijke en hartverwarmende gesprekjes onder de afwas op de camping; mensen die zich gezamenlijk inzetten voor een goed doel; iemand die ineens opstaat uit een leven dat vastgelopen is en een nieuwe start maakt; het besluit dat valt om tóch nog een keer te proberen om nieuw leven te blazen in iets dat dood lijkt.
Leven na Pasen, betekent dat niet: zelf proberen te leven als een opgewekt mens, opstaan van het graf en je omdraaien naar het leven, je richten op zinvol leven met elkaar, iemand helpen opstaan als hij valt, elkaar dragen door het donker of je láten dragen, je inzetten voor de schepping?
Het is er allebei: de schoonheid en de hoopgevende tekens dat er mensen zijn die leven zoals God dat bedoeld heeft, leven in de voetsporen van Jezus, leven als menselijke mensen, verbonden met aarde en hemel - én de wereld die nog niet klopt, die niet af is zolang er nog iemand honger lijdt en tekort komt en zolang er nog militairen zijn die moeten oefenen.
Leven na Pasen, betekent misschien wel: elke dag weer opstaan en onze plek innemen, doen wat er te doen valt en ons oefenen in steeds weer kijken, met nieuwe ogen.

Ds. Evelyn Noltus

Michaëlkerk

Johanneskerk

Lezing ds. Margriet van der Kooi in het Michaëlhuis

Bijbelgespreksgroep "Geest van hierboven"

Kanttekening

Kerkomroep